Pradawna pieczara... Ach, pradawna pieczara! Ile to poematów i ballad napisano o stworzeniach lęgnących się tu od wieków. A raczej - wieków temu. Niegdyś ta grota była wylęgarnią smoków, gryfów, sfinksów, bagiennych potworów, kamiennych golemów i wielkich jaszczurów (i kto wie czego tam jeszcze!). Niestety, a może i stety dla mieszkańców okolicznych wiosek, od kilkunastu dekad żaden stwór nie wyszedł z tego miejsca by siać spustoszenie. Wielu badaczy wchodziło do jaskini tylko po to aby kilka godzin później z niej wyjść, kręcąc głowami i mówiąc że nie licząc wielkich nietoperzy i pająków w środku nie ma nic żywego.
Jeśli chodzi o samą pieczarę to jest ona w całości zrobiona z dość rzadkiej i bliżej nie zidentyfikowanej czarnej niczym smoła skały. Do tego w kilku miejscach groty płyną potoki lawy odstraszające turystów. Z tego więc względu nie jest to miejsca często odwiedzane - można łatwo stracić tu życie zostając wepchniętym przez nietoperza do lawy, a ciekawe czasy lęgnących się olbrzymów, golemów i gryfów już minęły. Jedynie tęskniącymi za odrobiną magi w okolicy bardowie z utęsknieniem piszą kolejne ballady o Pradawnej Pieczarze, czekając aż wreszcie coś wystawi swój łeb z czarnych odmętów. Póki co - na próżno.